Voor Naduni Perera werkt de Buurtcirkel precies zoals bedoeld: ze komt er iets halen en ze komt er iets brengen. Wat ze haalt is gezelligheid, wat ze brengt is een luisterend oor. “Ik vind het fijn om mensen te steunen”, vertelt ze. Op deze wisselwerking zijn de Buurtcirkels gebaseerd. “Door de Buurtcirkel neemt het gevoel van ertoe doen enorm toe”, aldus Buurtcirkelcoach Geraldine Vlastuin van zorgorganisatie Pameijer. Samen met Naduni vertelt zij hoe het werkt.
9 jaar geleden begon Pameijer met de Buurtcirkels in de regio Rotterdam. Het concept is afgeleid van de methode van community supported networks, die sinds de jaren ‘90 met succes in Engeland wordt ingezet. “Een Buurtcirkel bestaat uit negen tot twaalf mensen die bij elkaar in de buurt wonen en allemaal een hulpvraag hebben” vertelt Geraldine. Zes jaar geleden werd ze Buurtcirkelcoach. “Kijken naar de kwaliteiten die mensen hebben en wat ze elkaar kunnen bieden sprak me aan. Iedereen in de Buurtcirkel helpt elkaar vanuit zijn eigen talenten en wordt daarbij ondersteund door een vrijwilliger en een professionele coach. Zo leren deelnemers zelfstandiger te leven en zich makkelijker te bewegen in de samenleving.”
Bekijk de hele vlog op Het Kennisplein Gehandicaptensector.
Geraldine begeleidt drie Buurtcirkels. Het is de bedoeling dat deelnemers de Buurtcirkel zo zelfstandig mogelijk met elkaar draaien en eigenaar worden van hun eigen proces. “Soms kom ik nog maar om de week of eens in de drie weken naar een cirkel. Maar als er dan iets gebeurt, bijvoorbeeld als het wat minder goed gaat met één van de deelnemers, dan moet ik toch weer vaker aanwezig zijn. Bovendien blijft er altijd een groep, zeker onder oudere deelnemers, die met bepaalde dingen op mij terugvallen. Ik geef namelijk ook individuele ondersteuning aan deelnemers, bijvoorbeeld op het gebied van financiën. Mensen gaan daarvoor niet zo snel naar hun buurman en dat snap ik wel.”
“Deelnemers leren zelfstandiger leven en zich makkelijker bewegen in de samenleving.”
Enorme stappen
Ondanks dat ziet Geraldine dat deelnemers vrijwel allemaal een groei doormaken. “Ik heb een cliënt die wat ouder is. Waar hij voorheen alles aan mij vroeg, gaat hij het nu zelf uitzoeken of vraagt hij het aan een deelnemer. Daaraan zie je dat hij zelfverzekerder is geworden. We hebben cliënten die enorme stappen maken. Zo is er een jongen die als deelnemer is begonnen. Hij woonde bij een woonteam en kreeg begeleiding van het leerwerkteam. Later heb ik hem als Buurtcirkelcoach begeleid. Toen is hij zelfstandig gaan wonen, heeft een baan gevonden en nu is hij vrijwilliger bij een Buurtcirkel. In die groei steekt hij ook weer anderen aan.”
“Het leek me leuk met andere mensen kennis te maken, om samen te koken en te eten.”
Ook Naduni maakt een grote groei door binnen haar Buurtcirkel. Ze woont sinds 2009 bij Pameijer, met veel plezier. Vorig jaar hoorde ze over de Buurtcirkel. “Ik kwam in een cirkel die begeleid wordt door Geraldine. Ik kende haar al, zij was ooit mijn werkcoach. Ik vond het fijn dat ik daar terecht kon. Het leek me leuk met andere mensen kennis te maken, om samen te koken en te eten. Mijn vriend zit ook in een Buurtcirkel, maar wel in een andere dan ik. Ik wil mijn eigen verhaal kunnen vertellen.”
Toegevoegde waarde
Naduni heeft zelf ervaren hoe prettig een Buurtcirkel kan zijn. “Mensen met een verstandelijke beperking zoals ik willen hun eenzaamheid verminderen, ze willen contact maken met anderen. Misschien willen ze hun verdriet delen, misschien ook leuke dingen. Het is sowieso fijn verhalen te delen. Ik ben een kletskous. Voor ik aan mijn opleiding begon, werkte ik in de zorg als gastvrouw. Thee en koffie schenken, met mensen praatjes maken, dat is mijn lust en leven.”
Daarnaast voelt het goed voor Naduni dat ze van toegevoegde waarde kan zijn in haar Buurtcirkel. “Ik doe sinds een jaar de opleiding tot ervaringsdeskundige bij LFB, de belangenvereniging door en voor mensen met een verstandelijke beperking. We praten daar bijvoorbeeld over eigen regie of over het bewaken van je grenzen en hoe je daar met anderen over in gesprek gaat. In de Buurtcirkel kan ik dat oefenen. Ik wil graag naar mensen luisteren en misschien kunnen zij van mij leren.”
“Het is sowieso fijn verhalen te delen.”
Hulp bij praktische dingen
Die wisselwerking is het basisidee van de Buurtcirkels. “De deelnemers helpen elkaar onderling”, vertelt Geraldine. “Als er iemand ziek is, doet een ander boodschappen voor hem of haar. Er is een deelnemer die heel handig is met telefoons en die kan van alles uitleggen aan andere deelnemers. En weer een ander helpt met banden plakken. Het gaat vaak om heel praktische dingen. Ik zie dat ze er zelfverzekerder van worden – degene die vraagt, maar zeker degene die het klusje geklaard heeft.”
Overigens zorgt Geraldine dat de deelnemers van de Buurtcirkels verder kijken dan hun eigen kringetje. “Met alleen een buurtcirkelbijeenkomst van één of twee uurtjes in de week los je de eenzaamheid niet op. We kijken ook naar wat mensen kunnen buiten de groep, in de Huizen van de Wijk bijvoorbeeld of andere inlooplocaties. Maar ook bij sport- of muziekverenigingen, of door samen een bioscoopje te pakken. De vrijwilliger speelt hierin ook een belangrijke rol. We willen de deelnemers zoveel mogelijk wegwijs maken in hun eigen wijk. Wat ons betreft is er in de Buurtcirkel daarbij ook ruimte voor andere mensen uit de buurt en niet alleen voor cliënten die binnen Pameijer wonen en werken.”
“We willen de deelnemers zoveel mogelijk wegwijs maken in hun eigen wijk.”
Luisterend oor
Ook Naduni vindt dat Buurtcirkels er niet alleen zijn voor mensen met een verstandelijke beperking. “Het is fijn dat er zoiets bestaat, een plek waar je elkaar helpt en het leuk hebt met elkaar. Mijn droom is nu verder te gaan met de opleiding en me te ontwikkelen tot ervaringsdeskundige, om iedereen een luisterend oor, geduld en inlevingsvermogen te bieden. Zoals mijn ouders altijd zeggen: ‘Als Naduni iets wil, dan gaat ze er 100% voor.’ En ze hebben gelijk.”
“Mijn droom is nu om me te ontwikkelen tot ervaringsdeskundige.”
Deel deze pagina via:
